Historia e sukseseve në sport shpesh është e ndërtuar mbi plane afatgjata, projekte të strukturuara dhe emra të mëdhenj. Por rrallëherë ndodh që suksesi të vijë rastësisht, dhe akoma më rrallë ndodh që një emër pak i njohur për opinionin e gjerë të bëhet hero kombëtar brenda pak ditësh. Kjo është historia e Alan Ibrahimagiç, trajnerit që mori drejtimin e Gjermanisë në çastet e fundit dhe e udhëhoqi deri te titulli kampion i Evropës në Eurobasket 2025.
Nga ndihmës, në komandant: Fati që i trokiti në derë
Vetëm një ditë para fillimit të Eurobasketit, trajneri i parë i Gjermanisë, Alex Mumbru, ish-legjenda spanjolle, u shtrua në spital për shkak të problemeve shëndetësore. Në atë moment krize, përgjegjësia ra mbi krahët e Alan Ibrahimagiç, ndihmës-trajner i skuadrës dhe një figurë që kishte punuar më herët me shumë nga lojtarët aktualë.
Pa shumë bujë, pa deklarata të mëdha, Ibrahimagiç u fut në rol dhe me përkushtim e qetësi arriti të krijojë një atmosferë fituese që rezultoi me nëntë fitore në nëntë ndeshje, përfshirë një finale dramatike kundër Turqisë, të fituar me rezultat 88:83.
“Trener i rastësishëm” që e shkroi historinë
Pas triumfit, Ibrahimagiç u shpreh modest:
“Është nder të jesh pjesë e një ekipi që po shkruan historinë, jo vetëm të basketbollit gjerman, por edhe atij botëror. Lojtarët kanë qenë të jashtëzakonshëm. Shpresoj që puna me të rinjtë të vlerësohet më shumë tani.”
Në fakt, puna me të rinjtë ka qenë identiteti i tij si trajner. Ai njihet si mbrojtës i madh i talenteve në basketbollin gjerman dhe përmes angazhimit me ekipet zinxhir të Gjermanisë ka fituar edhe medalje ndërkombëtare, përfshirë një finale historike kundër ShBA-ve në moshat e reja — sukses i quajtur “më i madhi në 35 vitet e fundit”.
Rrënjë ballkanike, shpirt evropian
I lindur më 1978 në Beograd gjatë studimeve të nënës së tij, Ibrahimagiç kaloi vetëm dy ditë në kryeqytetin e atëhershëm të Jugosllavisë para se familja të rikthehej në Zvornik (Bosnje dhe Hercegovinë). Me fillimin e krizës së viteve ’90, familja u shpërngul në Gjermani, në Berlin, ku edhe ai u rrit dhe u formua.
Pasioni për basketbollin nisi në fëmijëri, por ëndrrat për të qenë lojtar profesionist i braktisi herët, duke zgjedhur rrugën e trajnimit. Një figurë kyçe në këtë rrugëtim ishte Svetislav Peshiç, trajneri legjendar që e udhëhoqi Gjermaninë drejt titullit evropian më 1993. Pikërisht nën hijen e “Kari Peshiçit”, Ibrahimagiç nisi të kuptojë thellësisht lojën, duke studiuar taktikë, analizuar ndeshje dhe ndjekur seminare trajnerësh.
Pas një periudhe në Australi dhe rikthimit në Gjermani, ai nisi të ndërtonte emrin si trajner nëpër liga më të ulëta, për të vazhduar më pas me sukses në strukturat e Alba Berlin, kombëtaren U20 dhe si ndihmës i përhershëm i përfaqësueses A.
Nga hija e të mëdhenjve, në majën e Evropës
Ibrahimagiç ka qëndruar në prapavijë për shumë vite, ndihmës i trajnerëve si Gordon Herbert e Henrik Rödl, duke kontribuar qetësisht në sukseset e Gjermanisë. Por rasti i Eurobasket 2025 e solli për herë të parë në qendër të vëmendjes – dhe ai e shfrytëzoi në mënyrë të përkryer.
Dennis Schröder, i shpallur MVP i turneut, dhe Daniel Theis, një ndër liderët e skuadrës, ishin figura kyçe në fushë, por stabiliteti i pankinës dhe përkushtimi i një trajneri që beson tek puna me talentet i dha Gjermanisë një titull që pak e kishin parashikuar.
“Jam zëri i brezit të ri”
Me këtë sukses, Ibrahimagiç nuk fitoi vetëm një trofe — ai fitoi zërin dhe kredibilitetin për të vazhduar misionin e tij: ndërtimin e një të ardhmeje të qëndrueshme për basketbollin gjerman.
“Jam trajner që gjithmonë ka luftuar për të rinjtë. Tani më në fund kam argumente konkrete. Kemi talente të jashtëzakonshme që po vijnë. Duhet vetëm besim dhe punë”, deklaroi ai.
