Mediumi italian Gazzetta dello Sport ka bërë një shkrim rreth transferimit të Ardon Jasharit te Milani, duke përfshirë “besën”, si një nga virtytet më të mëdha shqiptare.
Vende të ndryshme, zakone të ndryshme. Në kufirin midis Afganistanit dhe Pakistanit, ku lufta dhe dhuna janë shoqërues të përjetshëm, mbretëron Pashtunwali. Për popullsinë vendase pashtune, ajo vjen para çdo gjëje tjetër, madje edhe urrejtjes fisnore. Është një kod etik që përfshin mikpritjen, mirëseardhjen dhe respektin për çdo vizitor. Shqipëria ka diçka të ngjashme dhe Milan përfitoi prej saj në negociatat për Ardon Jasharin. Quhet besa.
Besa është një parim themelor kulturor i traditës shqiptare, që përfaqëson një fjalë të caktuar, nderin personal dhe besueshmërinë e një individi. Është e ndryshme nga nderi familjar, por plotësuese e tij. Të dy konceptet janë të rrënjosura në një kulturë turpi, në të cilën identiteti dhe reputacioni shoqëror bazohen në respektin për kodet e përbashkëta morale. Kuptimi i nderit në këtë kontekst nuk duhet të keqkuptohet si negativ ose kriminal, si në rastin e “njerëzve të nderit” të mafies. Përkundrazi, është shumë më afër idesë së integritetit dhe përgjegjësisë: besa është një premtim që nuk mund të thyhet. Gjatë shekujve kur Kanuni – kodi zakonor shqiptar – ishte në fuqi, si besa ashtu edhe nderi morën vlerë të vërtetë ligjore. Pikërisht për këtë arsye, edhe sot, për shumë shqiptarë, një shtrëngim duarsh ose një fjalë e caktuar është po aq e rëndësishme sa një nënshkrim në një kontratë. Me sa duket, mesfushori zviceran me origjinë shqiptare i ka dhënë fjalën e tij Milanit, dhe për këtë arsye ai gjithashtu luftoi me vendosmëri për të respektuar atë marrëveshje, duke refuzuar oferta më të larta financiare nga klube të tjera për Club Brugge.
dhe sot, në Shqipërinë bashkëkohore, tani shumë larg mentalitetit të Kanunit, një nga fyerjet personale më serioze dhe të pafalshme është etiketa “i pabesë”, që do të thotë “pa besë”, e ngjashme me fjalët shumë serioze latine infidus dhe perfidus, shumë më ofenduese sesa homologët e tyre modernë italianë. Falë besës, Shqipëria shpëtoi shumë hebrenj gjatë Holokaustit dhe shqiptarëve iu dha titulli “Të Drejtë Ndër Kombet”. Dhe falë besës – për t’u kthyer te çështje shumë më të parëndësishme – Allegri më në fund pati mesfushorin e tij.
